و بعدين دخلت الكلية و ياريتنى ما حلمت... كنت متفائلة جدا و بعدين بدأت اصتدم بأرض الواقع.
...فى أول اسبوع اتعرفت على بنات كتييييييييير اوى ، كنا كلنا مش عارفين اللى بيحصل و مش عارفين ده مبنى ايه و ازاى نوصل لسكاشنا ... بنات من كل شكل و لون ، مختلفين فالطبايع ، فالاخلاق ، فالافكار ، فالمستويات الجتماعية ... بس متفقين فى حاجة واحدة بس ... ولا واحدة منهم بتحب الكلية او كانت عايزة تدخلها!!!!
ماخبيش عليكم اتصدمت .... دى كلية قمة ... بس انا كنت عايزة صيدلة، لأ انا كنت عايزة طب ، لأ انا كنت عايزة فنون جميلة و أهلى غصبوا علىّ !!! ..... و الصدفة لعبت دورها فى انى اتعرف على بنات تانية من كليات تانية ... و بردو ... اللى دخلت صيدلة عشان اهلها و هى عايزة ألسن و اللى دخلت صيدلة عشان ما تخرجش برة اسكندرية و اللى دخلت اسنان عشان اهلها قالوا كدة ... و والله كل البنات اللى بتكلم عليهم دول فى مستويات اجتماعية بعيدة عن فكرة انها بدل بنت احنا نختار لها ... بس المشكلة ظهرت لىّ منهم و من اصحابى اللى كانوا معايا قبل كدة ، ان اغلب البنات دول يمكن كانوا بيحلموا بحاجة بس ماكانوش مؤمنين بحلمهم " نفسى فى كذا ، بس لو دخلت حاجة تانية مش هاموت ، ادينى هاقعد فى البيت فى الاخر و شهادة و السلام" !!! منتهى السلبية ، ماكانوش بينقشوا عشان هن مش بيجروا ورا الحلم ، و طبعا اما الاهل بيشوفوا كده بيحسوا ان بناتهم و اولادهم مش قد تحمل مسؤلية القرار ده دلوقتى ، فبيختارولهم بنفسهم و بعدين يفوق الابناء متأخر و يقولوا ده ماكانش اللى انا عايزه ، و يتهم الاباء الابناء بأنهم مش قد المسؤلية ، و لا بيذاكروا و لا عندهم هدف ، و تتعمق الفجوة مابينا اكتر ، الله طب ما انتوا اللى من الاول معلمتهمش ازاى يسعوا وراء هدف و استريحتوا انكم هتختاروا هدفهم بنفسكم!!!
خرجت من اول اسبوع دراسة محبطة ، قبل ما اقدم التنسيق سمعت كل الآراء و كان القرار الأخير لىّ ( و لازم اخص والدىّ بالشكر لثقتهم فى ) ، اما البنات دى فا مش حسة اصلا ان فيه حاجة غلط حصلت.
و يشاء الله انى اقابل بنات اكتر و بنهايه الاسبوع الثانى كنت عرفت 3 اختاروا مصيرهم ، واحدة دخلت هندسة ، و 2 دخلوا طب .....
و تمر الايام و يدخلنا دكتور، اول حاجة قالها " انا عارف ان دى اسخف مادة ممكن تذاكرها " يعنى اول القصيدة كفر !!! لما دكتور يقول كدة انا الطالبة اللى لسة بحبوا فى حرم الجامعة اعمل ايه ؟ .. و تتوالى الاحباطات .. معيد يقولنا على مادته " دى مادة ..... " (حذفت لانى مقدرش اقولها ) ... و 2 معيدين تانيين يقولولنا "مانيفتكرش ان حد منكم ممكن يوصل لمكاننا ، احنا وصلنالوا وقت الرخص " ، و حبة معيدين يشتموا فى دكاترة موادهم ... و دكتور يدخل يقول " انا جبتلكم الأمتحان اللى فات حلو فاللى جاى هيبقى صعب " و ييجى الامتحان و نطلع منه شاعرين ان احنا خلاص شايلين المادة.... كل ده و انا مبسوطة!!! حتى لو فيه مشاكل فى طريقى فا يكفى ان ده حلمى و بعمل حاجة بحبها!!!!!!!! و اعرف ناس اكتر ... و اسمع طالب معنا مرة بيقول " كنت عايز ادخول فنون عمارة ، بس المجموع ندل و على ِ "!!! و اقابل 2 بنات خريجين قسم كمياء من سنتين ، و مش لاقيين شغل فابييجوا يقعودوا فى الكلية !!! ، و نقرأ كل يوم عن الشباب اللى بيتخرج و مايشتغلش و ينتحر ، و المتفوقين اللى مش بيتعينوا ........ و كتير من ده
طب و اصحابى اللى دخلوا الكلية اللى عايزنها ... بتوع طب بقوا بيكرهوا الكلية ، مش بيحضروا محضرات ، و بيحضروا السكاشن بالعافية و بياخدوا كورسات فى كل المواد!!!! و صحبتى بتاعت هندسه احبطت بعد اللى سمعته و الامتحنات اللى امتحناها و نست القسم اللى حلمت بيه و بدأت تفكر فى قسم اقل فى الدرجات!!!
حالة من الأحباط العام ، شارك فيه الدكاترة و المعيدين و الاحوال حولنا ...........
هى صحيح خلصت السنة دى ، بس كل ما افتكر المرارة اللى كنت بحسها اما اكلم اصحابى اللى دخلوا كليات مش عجباهم ، و اليأس و الأحباط اللى طالونا على مدار السنة كلها ، بزعل ، بزعل علينا ، على بلدنا ، على مصيرنا و مصيرها ....
انا فاضل لى 4 سنين عشان اتخرج ان شاء الله ، دفعتى فيها اكتر من 3000 طالب ، هنلاقى شغل؟ ، يا ترى ه
تتغير البلد فى الفترة دى ، طب للأحسن و لا الأسوأ ، و هنعانى من اللى بيعانوه الخريجين دلوقتى ، و لا مشاكلنا هتبقى أقل و لا أكتر .... مش عارفة بس اللى عارفاه ، ان احنا خلاص وضحت لينا الصورة و الشاطر اللى يبدأ يبنى مستقبله من دلوقتى ، كورسات تميزه ، تدريب عملى فى مجاله ، مشروع صغير مع اصحابه ....دفعتى فيها ....
ده صراع و احنا فيه رضينا ام ابينا و ربنا يكون فى عونا.......
